Robert Smink kunstenaar en fotograaf uit Haarlem.

waar het duister klotst en borrelt lonkt het licht dat harten warmt

Mijn laatste creatie heeft de naam ‘Mantel’ gekregen. Als je goed kijkt begrijp je waarom. De inspiratie kwam van een gevallen herfstblad. Ik heb het gevoel dat ik ‘iets’ op het spoor ben. Mogelijk leidt dat tot een serie beelden.

De metamorfose van IJdelheid naar Sirene is nu afgerond. Nog net op tijd om te genieten van de nazomer of wat daar voor doorgaat. Vernoemd naar oude wijven en indianen een periode in september waarin die uitgestelde schilderklus alsnog geklaard kan worden

En wie hebben we daar zo plotseling? De zomer! Ik kan slecht tegen hitte (zie het gedicht) en daar hadden we ineens volop van. De batterij raakt dan snel leeg, maar het hindert de creativiteit gelukkig niet. Op de foto zijn beelden te zien die ik nu onder handen heb.

Misschien is het de warmte die toegeslagen heeft, of ik weet nu beter wat ik wil, maar IJdelheid is serieus veranderd. Ik ben bij dit beeld vorig jaar vreselijk vastgelopen. Dat heeft weliswaar geleid tot een mooie vorm van de kop, die ik later ook heb gebruikt bij het beeld ‘Schuilen’,...

Nog twee seizoensindrukken. na het rijpen in de zomer roesten in de herfst en rusten in de winter...

Al jaren ben ik weg van Latijns-Amerikaanse muziek en dans. Maar misschien nog wel meer van moderne dans (ballet) van gezelschappen als Scapino ballet en choreografieën van bijvoorbeeld Emio Greco. Onwaarschijnlijk hoe die dansers hun lichaam kunnen bewegen en toch controle houden.

De afgelopen winterperiode is een vruchtbare afsluiting gebleken van mijn eerste volle jaar als kunstenaar. Nieuw werk is altijd boeiend, ook voor de maker zelf. Het gevoel te hebben dat je nu iets bijzonders aan het maken bent en misschien wel het beste tot nu toe.

Omdat de winter ons nu eindelijk lijkt te gaan verlaten, nog even een wintergedicht. pad en perk zijn één geheel schoenen ploffen zachtjes in de witte stilte uit mijn mond ontsnappen kleine wolken

Over de kwetsbaarheid van een aquarel Teer (1) In pastelle tinten drijft een boeket geconcentreerd pigmentwaar randen worden aan gezet de plastiek verdunt het water van tinten tot nevels die neerslaan om te verdwijnen indroog wit hooglicht Over vers bitumen op een hete zomerdag